وقتی به بن بست می‌رسیم
لاصه:«چرا باید دعا کرد؟ دعا چگونه می‌تواند موجب سلامت جسم و روان ما شود؟» در پاسخ به این سؤال، باید از ریشه‌های دعا شروع به بحث کرد. دعا کردن و حاجت خواستن در جان انسان‌ها ریشه دارد و زاییده نیازمندی‌های گوناگون آدمیان در زندگی روزمره است. دعا، زاییده عشق آدمی به محبوب ازلی و برقراری ارتباط و امکان گفتمان بی‌پرده با قادر مطلقی است که خالق تمامی کمال‌ها و زیبایی‌ها است، هرچند که حاجت و گرفتاری هم در میان نباشد.
«چرا باید دعا کرد؟ دعا چگونه می‌تواند موجب سلامت جسم و روان ما شود؟» در پاسخ به این سؤال، باید از ریشه‌های دعا شروع به بحث کرد. دعا کردن و حاجت خواستن در جان انسان‌ها ریشه دارد و زاییده نیازمندی‌های گوناگون آدمیان در زندگی روزمره است. دعا، زاییده عشق آدمی به محبوب ازلی و برقراری ارتباط و امکان گفتمان بی‌پرده با قادر مطلقی است که خالق تمامی کمال‌ها و زیبایی‌ها است، هرچند که حاجت و گرفتاری هم در میان نباشد.
دعا بهانه‌ای برای رازگویی و تجربه بسیار زیبای مواجهه وجودی با خداوند و اتصال به دریای بی‌کران رحمت الهی است وگرنه حاجت‌ها بهانه‌هایی بسیار کوچک در این عرصه هستند. دعا با این رویکرد می‌تواند نقش اساسی در بهداشت و سلامت فرد و حتی جامعه ایفا کند. از این منظر است که دعا و عبادت جایگاه رفیعی در میان همه فیلسوفان، عارفان و بسیاری از روان‌شناسان بزرگ معاصر دارد.
به قول «پاندر»، دعا والاترین شکل انرژی جهان را آزاد می‌کند، یعنی شما را به قدرت خداوندی که اصل و منشأ شماست، متصل می‌کند. وقتی این‌چنین می‌شود؛ دعا، شما را به حرکت درمی‌آورد.
انرژی و نیرویی که از طریق دعا کردن به دست می‌آوریم به ما کمک می‌کند تا احساسات منفی درمانده‌کننده خود را دور بریزیم و با عزمی راسخ بر مشکلات غلبه کنیم. وقتی که تلاش‌ها و تدبیرهای انسانی ما در حل مسائل و رسیدن به هدف‌هایمان به بن‌بست می‌رسد، دعا کردن، به خدا اعتماد نمودن و مدد جستن از او همچون معجزه و امدادی غیبی ما را از انرژی مثبت پر می‌کند و به دادمان می‌رسد.
در کتابی که به تازگی توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا به چاپ رسیده است نوعی راهبرد معنوی را برای استفاده در مشاوره و روان‌درمانی مطرح کردند. آنان فهرست کلی مداخله‌هایی را مطرح می‌کنند که می‌تواند در روان‌درمانی مطلوب‌تر مراجعان مؤثر باشد.
دعا کردن، به خدا اعتماد نمودن و مدد جستن از او همچون معجزه و امدادی غیبی ما را از انرژی مثبت پر می‌کند و به دادمان می‌رسد.
دعا کردن برای مراجعان و ترغیب آنان به دعا کردن، بحث در مورد مسائل الهی، استفاده از نوشته‌های کتاب‌های مقدس در امور درمان، ترغیب مراجعان به بخشش و ایثار، کمک به مراجعان برای هماهنگ بودن با ارزش‌های معنوی، مشاوره با رهبران دینی و استفاده از کتاب‌های درمانی مذهبی، از جمله مداخله‌هایی است که در این فهرست ارائه شده است.
خلاصه اینکه دعا را نباید به ناله‌های سالخوردگان ناکام یا دنیاخواهان طمع‌ورز پرتوقع و یا نیازمندان گرفتار محدود کرد، بلکه باید از دعای دانایان و صالحان، عارفان و مشتاقان و به ویژه دعای جوانان سخن گفت که بسیار برتر است و عنایت و لطف خداوندی را به خود جلب می‌کند. در رابطه با روش‌های تربیتی نیز می‌توان ارتباط شیوه‌های فرزند پروری را با میزان اعتماد به خدا و میزان آرامش افراد درک نمود. هر چه دل‌بستگی‌های ایمن‌تری را در نوع ارتباطمان با فرزندان ایجاد کنیم می‌توانیم توکل بالاتری را در آنان پرورش دهیم. دل‌بستگی ایمن نوعی اعتماد را در افراد پدید می‌آورد که آن‌ها می‌توانند این اعتماد را به دیگر زمینه‌ها تعمیم دهند که از جمله آن موضوع‌ها می‌توان نوعی اعتماد به خداوند و توکل به او را ذکر نمود. وقتی دریابید که منبع قدرتی هست که بتواند به اعتماد شما پاسخ دهد و توانایی برطرف کردن نیازهای شما را دارا می‌باشد بخش عظیمی از آرامش را دریافت می‌نمایید.
سلامت همراه با اضافات
منبع:
سلامت همراه با اضافات
بازنشر:
خانواده , نرم‌افزاری نورالزهرا